Karin glimlacht als Yi-Ju haar dikke jas, muts en sjaal naast zich neer legt, “Yi-Ju heeft altijd drie lagen meer aan dan mij”. Yi-Ju knikt opgetogen: “Dat mondmasker, ik voel me warmer nu. Voor corona wou ik soms een masker dragen, maar ik dacht al snel, mensen hier gaan dat raar vinden. En nu, super, niemand kijkt raar!” Ze hebben het kort over hoe Yi-Ju, afkomstig uit Taiwan, een tropisch klimaat gewend is en hoe mondmaskers daar al langer ingeburgerd zijn door SARS. Gauw wordt echter duidelijk dat de twee vrouwen elkaar ontmoet hebben ver voorbij de exotische clichés.

De twee vrouwen ontmoeten elkaar ver voorbij de exotische clichés.

Karin vertelt onder meer hoe Yi-Ju haar introduceerde in de historische en politieke context van Taiwan, een complexe situatie waar ze voorheen enkel een vage notie rond ‘conflict met China’ van had. Tegelijk onderstreept Karin dat ze doorheen hun contact niet alleen bijleert over veraf, “ook over Gent leer ik telkens weer bij”. Ter illustratie verwijst ze naar de Gentse Erfgoedwandelplannen die ze recent op het spoor kwam. Enthousiast haalt Yi-Ju haar mapjes met plattegronden, wandelroutes, weetjes en activiteiten boven.

Als we wandelen, zien we iets klein en kunnen we vervolgens veel praten

Al twee jaar lang verkennen ze te voet Gent (en omstreken). Saai wordt het geenszins, en terwijl ze samen de stad (her)ontdekken, verrijkt Yi-Ju ook haar Nederlandse woordenschat. Yi-ju doopt hun portret ‘Bloempje, woordje, wereld’. Hun volgende afspraak, bij het designmuseum, staat alvast genoteerd.